Zo nu en dan lees ik een magazine waarvan ik niet tot de directe doelgroep behoor. Het is namelijk wel eens leuk om te weten wat er speelt in de wereld, buiten de geijkte paden van de zorgvuldige gekozen doelgroepen. Zo las ik laatst de Libelle. Naast een artikel over keizer Tiberius op Capri (waar dat was moest ik Googelen) stond er een artikel in over Glennis Grace (wie dat was moest ik Googelen). Van zowel Capri als Grace heb ik 'van horen zeggen', maar daar houdt het dan ook wel op.
Ik wil het dan ook niet hebben over mevrouw G. Grace, maar over het volgende citaat uit het interview met eerdergenoemde:
Mij ergeren meerdere dingen aan dit kleine stukje. Waarom jeans? Waarom geen spijkerbroek, door jeans te gebruiken klinkt de zinsnede 'een grijsgebleekte jeans' wat kunstelig. Dat maakt echter verder weinig uit. Het artikel gaat namelijk niet over Engelse leenwoorden, maar over De Liefde, Het Moederschap en Het Succes. Het gaat over scheiding, het gaat over het beëindigen van een relatie. Ben ik dan een misantroop als ik niet geloof dat het 'Fuck my ex' truitje aan werd getrokken zonder daar verder over nagedacht te hebben?
Sorry, daar geloof ik geen jota van. "Nee, ik bedoel er verder niks mee". Dat is toch wel echt het excuus van de gemakzucht. Het excuus van de ontkenning dat wat je draagt iets uitdraagt. Een shirt met zo'n tekst materialiseerd nog steeds niet in je inloopkast. Kijk, ik geloof best dat er mensen zijn die een kledingcoach hebben die hun kleding koop, maar dan nog controleer je, lijkt mij, voordat je het in je kast hangt.
Dat zoiets iets een jaar in je kast hangt is nog geen excuus om het aan te trekken. Wat je aan hebt zegt iets, je bedoeld er iets mee, je uit er iets mee. Verschuil je dan niet achter een zogenaamde afstand tussen jezelf en dat wat je uitdraagt.
Een hiphophater draagt ook geen shirt van Run DMC, een christen draagt ook geen hoodie met أَشْـهَدُ أَنْ لا إِلـهَ إِلاّ الله ، وَأَشْـهَدُ أَنَّ مُحَمّـداً رَسـولُ الله opdruk en een Ajaxied zie je niet snel in een PSV-shirt. Ik kan hier nog een uur voorbeelden geven, wat dacht je van kinderen van 4 met 'I'm Sexy And I know It' op hun kleding?
Ik wil het dan ook niet hebben over mevrouw G. Grace, maar over het volgende citaat uit het interview met eerdergenoemde:
"Ze heeft zich omgekleed en draagt een grijsgebleekte jeans met wit-roze gympen, een wijdvallend wit truitje erboven. 'Fuck my ex' staat erop. Zo, zo... Glennis lacht het weg: "Nee, ik bedoel er verder niks mee. Hij hing al een jaar in mijn kast. Ik vond dat-ie nu wel weer kon."
Sorry, daar geloof ik geen jota van. "Nee, ik bedoel er verder niks mee". Dat is toch wel echt het excuus van de gemakzucht. Het excuus van de ontkenning dat wat je draagt iets uitdraagt. Een shirt met zo'n tekst materialiseerd nog steeds niet in je inloopkast. Kijk, ik geloof best dat er mensen zijn die een kledingcoach hebben die hun kleding koop, maar dan nog controleer je, lijkt mij, voordat je het in je kast hangt.
Dat zoiets iets een jaar in je kast hangt is nog geen excuus om het aan te trekken. Wat je aan hebt zegt iets, je bedoeld er iets mee, je uit er iets mee. Verschuil je dan niet achter een zogenaamde afstand tussen jezelf en dat wat je uitdraagt.
Een hiphophater draagt ook geen shirt van Run DMC, een christen draagt ook geen hoodie met أَشْـهَدُ أَنْ لا إِلـهَ إِلاّ الله ، وَأَشْـهَدُ أَنَّ مُحَمّـداً رَسـولُ الله opdruk en een Ajaxied zie je niet snel in een PSV-shirt. Ik kan hier nog een uur voorbeelden geven, wat dacht je van kinderen van 4 met 'I'm Sexy And I know It' op hun kleding?
