Achterhuis en de Kunst van het Grootstedelijk Kamperen

Ik ben vermoeid en afgemat. Gisteren voelde ik me niet bar lekker, waarschijnlijk iets gegeten wat net iets te oud was. Hoe dan ook, gisteren dus thuis gezeten en hypermoderne kunst gemaakt met mijn huisgenoot.

Whatever. Oh ja, zoals de meeste fameuze plannen en grandioze ideeën van ondertekende, komt er geen boek met de titel ‘Marx en de Kunst van het Interrailen’ waarin ik Das Kapital doorwerk aan de hand van een aantal Europese steden, gesprekken met medereizigers in Europa en post-Sovjet-era architectuur. Helaas, helaas voor mensen die gedacht hadden dat dit er toch echt aan zat te komen.

In een van mijn eerste blogs had ik al aangegeven dat Marx wat te hoog gegrepen was. Nu is het echter zelfs zo dat onze vriendengroep niet allemaal hetzelfde boek gaan lezen. Momenteel heb ik keine ahnung wat de rest gaat lezen. Ik hoop het boek ‘De utopie van de vrij markt’ door Hans Achterhuis te lezen. Ergens heb ik een klein vermoeden dat B.B. een werkje van Levinas of Derrida gaat lezen. Dan hebben we nog Herman, eigenlijk heb ik geen idee wat hij gaat lezen.. Misschien ‘Dieren Eten’ door Jonathan Safran Foer of ‘Echte economie, Een verhandeling over schaarste en welvaart en over het geloof in leermeesters en lernen’ door Arnold Heertje. (Alleen de titel is al een hoofdstuk an sich).

Marx en de Kunst van het Interrailen.. Achterhuis en de Kunst van het Grootstedelijk Kamperen. Beide titels van likmevestje. Ga maar vast nadenken over een grandioze ondertitel (langer dan Dialogo sopra i due massimi sistemi del mondo).

Momenteel ben ik erg benieuwd hoe het grootste gedeelte van onze reis gaat verlopen. De eerste keer in mijn leven dat ik überhaupt een nachttrein neem en dan ook maar direct een uur of zestien van Berlijn naar Budapest. Later in de vakantie nog die van Budapest naar Boekarest, Boekrest – Sofia, Sofia – Zagreb, Zagreb – Bratislava en Wenen – Utrecht. Nu ik dat zo typ bedenk ik me dat het toch best wel een eind is.

Ik bedacht mij laatst dat ik leef in de periode vlak na ’89. In mijn jonge jaren heb ik heel erg veel gelezen in bijvoorbeeld Onze Jaren, Het Aanzien Van en een serie boeken over de geschiedenis (tot 1990). Nog steeds heb ik het gevoel dat het communisme daar eigenlijk nog gewoon heerst. De steden lelijk zijn. De mensen ongelukkig. De overheid corrupt. De verwachting die ik heb van voornamelijk Roemenië en Bulgarije laat zich vatten in dat wat Die Melktert Kommissie zing in het liedje ‘Proudly South African’ en dan voornamelijk de volgende frase:

Toi-toi-toi, Toys-R-Us
Daar word met ons gespeel
Deur mense van 'n hoër
Klasse is oorvol
Maar die kosbllkke bly leeg
En almal vreet net politics
In plaas van aanbeweeg

Th. Hajenius Out.

P.S.
Nee. Ik ben geen familie van P.G.C Hajenius