Erkennen, wat hebben wij westerlingen daar toch mee? Vooral als het gaat om allerhande mensenrechten of veronderstelde wandaden. Turkije moet de Armeense genocide erkennen, christenen moeten hun onverholen moslimhaat erkennen, christenen moeten erkennen dat hun Bijbel aanzet tot terreur (omdat er mensen zijn die op basis van de Bijbel ooit eens kruistochten organiseerden of vandaag de dag abortusklinieken opblazen).
De westerse wereld (met vaak de christenen voorop) is van overtuiging dat ‘de Islam’ moet erkennen dat de Koran en Hadith aanzetten tot terreur en haat. De Nederlandse overheid moet een knieval maken voor zijn koloniale verleden en de slavenhandel, maar wat heeft de wereld aan die erkenning?
We hebben onze geschiedenis te erkennen, wij waren een (kleine) koloniale mogendheid en wij hebben heel wat volkeren in onze schepen naar de nieuwe wereld (en uit de wereld) geholpen. Bekijk het eens zo, toen was er een overheid en toen waren er andere ethiek en moraal. In die tijd was het niet vreemd om op deze manier te denken. Echter, moeten wij als land dat nu erkennen? Het erkennen van ‘onze’ fouten? Waren het überhaupt onze fouten? Sinds wanneer kun je op basis van 21ste eeuwse ethiek, moraal en overtuiging erkennen dat wat je in de 15e, 16e of 17e eeuw gedaan hebt eigenlijk verkeerd was en dat wij ons daarvoor schamen?
Erkennen kan mijns inziens alleen wanneer de verantwoordelijke mensen tijdens de te erkennen feiten nog in leven zijn (en nog liever, wanneer ze die verantwoordelijkheid nog dragen). Neem bijvoorbeeld China, een zogenaamde democratische-volksrepubliek met één regeringspartij. Volgens de Verenigde Staten van Amerika moet ‘Peking erkennen dat het bewind achttien jaar geleden hervormingsgezinde demonstranten op het Plein van de Hemelse Vrede heeft gedood.’ De daden waren walgelijk, er werden mensen met de grond gelijk gemaakt en in dit geval is het zelfde regime nog aan de macht, echter niet met dezelfde mensen. Wat verwacht de VS eigenlijk met die ‘erkenning’, een ootmoedige schuldbetuiging? Daarnaast, richting wie moet China dit erkennen? Richting de nabestaanden van de gedode demonstranten, of richting de VS?
Misschien begrijp ik het idee van erkenning niet goed, maar naar mijn idee wordt het teveel opgeworpen als middel om afstand te doen van elementen in de geschiedenis die we nu, in deze tijd, met deze omstandigheden niet weer zouden doen, maar wat is het nut?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten