Und jetzt kommen die kanonen

Vorige week dinsdag heb ik heerlijk gewerkt bij één van de twee bedrijven waar ik een zakcentje bij verdien (zowel door de week als in de vakantie). Ik moest die dinsdag aanwezig zijn om een upgrade van een softwarepakket te doen met een consultant. Deze beste consultant was geen man in een snel pak met een blitse laptop, maar gewoon een consultant met een blitse laptop. Het fijne van deze consultant was echter dat hij jaren geleden al eens had geinterrailed naar onder andere Roemenië en Bulgarije. Dit was echter een - pak hem beet - twintig jaar geleden, waarop mijn gedachte en vraag was 'Ah, maar dat was nog toen het IJzeren Gordijn én die Mauer nog fier stonden, toch?'.

Mijn fenomenale historische kennis - ik weet heus wel dat de muur ik '89 viel - werd echter door de relatieve kortheid van mijn vertoeven in het ondermaanse verblind. De muur stond er twintig jaar geleden ook al niet meer. Het heeft waarschijnlijk te maken met mijn beleving van de tijd. Op een late donderdagavond, tijdens het plannen van onze reis ben ik tien minuten aan het rekenen geweest om te concluderen dat ik dit jaar 25 word aangezien ik in '86 geboren ben. Pas twee weken later, tijdens het boeken van de reis bij de Treinreiswinkel kwam ik tot de conclusie dat ik slechts 23 jaar jong ben en toch echt 'al' 24 word. Tot zover mijn ervaring van 'tijd gaat sneller als je ouder wordt'.

Hoe dan ook, dat is helemaal niet het belangrijkste. Natuurlijk dacht ik dat interrailen in communistische tijd vele malen gevaarlijker was, omdat de overheid natuurlijk toen zo corrupt als de pest was en je als Westerling eerder in een interneringskamp zat dan in een interrailtrein (of eerder in de Goelagarchipel dan in de Goulash-hotel for that matter). De consulent vertelde mij echter van roofovervallen van Bulgaarse dievengildes die zelfs gepaard gingen met het gebruik van slaapgas. Slaapgas. Ja echt. Het leek mij een behoorlijk sterk verhaal. Een Googleactie later lijkt er toch het één en ander waar te zijn van dit verhaal. Vooral de nachttrein tussen Boekarest en Sofia schijnt berucht te zijn.

Meeneemlijst:
- Ploertendoder
- Staalkabels (om je coupe mee te vergrendelen).
- Duct tape (om je coupe mee te vergrendelen)
- Duct tape (om de ventilatieroosters mee dicht te plakken).
- Duct tape (om belagers mee te snoeren)
- Duct tape (om jezelf mee vast te maken aan je backpack).
- Duct tape (overig).
- Gasmasker (Duct tape-gebaseerde oplossing van de firma Kunst en Vliegwerk B.V.)

Bepakt en bezakt zullen we naar het oosten trekken. Hoe ver we zullen komen weten we helaas niet exact. Misschien keren we beroofd en berooid terug en zullen we uitroepen 'wir haben es nicht gewusst', we zullen terug kijken op een prachtige tijd. Hoe we sidderend van angst in onze coupe zaten, de wodka die ons wakker hield en onze - van slaap - rooddoorlopen ogen nog rooddoorlopender maakte. De lucht - samen met de spanning - te snijden was, omdat de ventilatieroosters dichtgeplakt zaten. Hoe we stampij kregen met de Bulgaarse douanier, omdat we hen in onze angstroes aanzagen voor notoire backpackdieven. Hoe we aan de kant van het spoor in een of ander zigeuneroord terecht kwamen we daar dansten op balkanhoempa en nogmaals beroofd werden.

Hoe we wakker werden en niets gebeurd bleek te zijn, maar we allen toch onmiskenbaar riekten aan angstzweet.