Deze vakantie hoop ik met een aantal vrienden een reis door Europa te gaan maken. Tijdens het reizen zullen we een filosofisch hoofdwerk lezen. We weten echter nog niet welke, misschien wel Marx. Alles kan nog veranderen. Dit is de aftrap van het reisverslag, pakweg anderhalve maand voordat we gaan vertrekken.
Het is nog niet echt een titel die klopt als een bus, meer als een open wond. Vooral wanneer je bedenkt dat onze reis zich voornamelijk achter het ijzeren gordijn zal plaats vinden. Het territorium van verschillende historische ismen. Voor mij een grotendeels dode letter, waarvan ik slechts de overblijfselen ken.
Het is de habitat van het communisme in Zijn vele schakeringen. Polen, Tsjechië, Hongarije, Slowakije en misschien nog wel het meest de stad der steden, Berlijn. Waar de muur viel en de Westerse heilstaat doorbrak met triomfantelijk tromgeroffel van het 'kom koopt en eet'.
Nu is het daar allemaal beter. De mensen hebben eindelijk eigen bezit, hun eigen tuintje met hun eigen groente. In plaats van de collectieve boerderijen, waar de arbeid tot hoogste deugd was verheven. Nu is het allemaal beter. de verfomfaaide grauwigheid van Berlin Spandau grijnst ons toe. Het is prachtig. Waarom toch het oude vernietigen als je ook de natuur zijn gang kunt laten gaan. Gebouwen zijn ook slechts stof en zullen daartoe wederkeren.
Het zijn de levende karkassen van de socialistische heilstaat, de hemel op aarde gemaakt door hamer en sikkel voor arbeider en boer. De ware gelovige. Geen Spandau Ballet, dans macabre.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten